TREN MANZARALI GAZETE

14-05-2016

Şansımıza, tren rayı manzaralıdır gazetemiz.

Yani bir yığın taşlar arasında paslanmış bir demir parçasına bakıyoruz gün boyu.

Bu demir yığını üzerinden yaşlı ve yorgun trenler geçer önümüzden her gün.

Tren geçerken manzaramız bu kez de dakikalarca tren olur.

Her geçişte bir set çeker adeta şehirle aramıza.

Trenden duvarımız olur simsiyah.

Kesintiye uğrar şehirle bağlantımız.

Trenler, raylardan yorgun ve yavaşça yol alır, biz de seyre dururuz.

Bazısı yolcu, kimisi de Batman’ın petrolünü taşır vagonlarında.

O kadar çok alıştık ki trenin geç kaldığı günlerde meraklanırız.

Sanki tren geçmese dünya duracak gibi bir his kaplar içimizi.

Canımızın sıkkın olduğu günlerde geçen trenler ise sanki bedenimizi eze eze geçiyor gibi hissederiz.

Bazen de kederimizi dertlerimizi bir bavula koyup tren vagonlarına atıyoruz.

Uzaklara, çok uzaklara götürsün diye. 

Umutsuzluğa düştüğümüz günlerde “bu tren neden bizi de alıp götürmez?” diye hayıflanırız.

Her geçişinde tersine akıyor gibi geliyor bize.

Oysa o, yönünü de istikametini de biliyor.

Gel git’ler içerisinde hep yanılan da biz oluyoruz.

Raylar o kadar yakın ki göz göze geliyoruz bazen yolcularla.

Ve genelde yoksulluğu, çaresizliği okuruz gözlerinde.

Yani fakirdir vagonlardaki yolcular genelde. 

Çünkü yavaş ve bakımsızdır diye kimse binmiyor önümüzden geçen her günkü trene.

Trenle yolculuk yapanlar ya değişiklik olsun diye ya da ucuz olduğu için tercih ediyor genelde.

Yani hala hızlı ve yeni bir trenimiz olmadı.

Eski ve ağırdır trenimiz.

Yavaş yavaş akarken tren raylardan, önümüzden yolcular bazen el sallıyor bize.

Bir isteğiniz var mı diyecek gibi bakıyorlar.

Biz de bu yüz ifadesine karşı “evet bize gittiğiniz yerlerden barışı getirin” diyoruz.

Vagon vagon barış getirsinler diye istekte bulunuyoruz her seferinde 

Trenin yükü cephanelik, tank ve top olmasa, barış olsa keşke…

Elbette trenin yükü bir gün barış olur diye umutla bekliyoruz.

Şayet bir gün yükü barış olursa trenin ilk gören de biz oluruz.

Çünkü tren raylarına komşu tek gazete biziz.

Gazetemizin manşetinde herkese barışı müjdeleyeceğimiz günün hayalleri ile yaşıyoruz.

İşte şimdi yine tren geçiyor önümüzden acaba yükü barış mıdır diye hepimiz merakla bakıyoruz.

SİZİN DÜŞÜNCELERİNİZ?