Yazdıklarımla kimlere neyi, niye anlatıyorum?
Toplumun tutumu ve algı biçimi karşısında ben bile bunun yanıtını bulamıyorum gerçekten.
Bu karamsarlık karşısında insan daha çok yoruluyor ve umutsuzluğa düşüyor.
Çıkmaz bir sokakta hissediyorum bir süredir kendimi.
Bir labirentin içinde dönüp dolaşıyorum adeta.
Çünkü geleceğe dair bir ışık görünmüyor.
Aşkımız, umudumuz Hasankeyf’in de sulara adım adım gömülüşünü gördükçe var olan umutlarımı da yitirdim.
Hasankeyf’ten sonra neyin mücadelesini versen, ne yazsan, ne söylesen sanki anlamsız gibi geliyor bana.
Umudun mevsimi bahar,
Pembe, Kırmızı, Beyaz karışımı badem çiçekleri,
Baharın müjdecisi leyleklerin bile bir nebze olsun bu ruh halime bir faydası olmadı.
Koştukça enerjisi tükenen ve hiçbir yere varamayacak bir atlet modundayım bu aralar.
Koş koş, boş.
Koş, koş yerinde say.
Bu nereye kadar sürer ki?
Her yazıdan sonra bir yorgunluk.
Her yazıdan sonra bir yılgınlık.
Üstelik kendi kendine de küskünlük.
Emeğinin toplumda bir değeri kıymeti yoksa bir noktadan sonra artık durmak gerektiğini bu ara daha çok kafaya takmış durumdayım.
Tabi bu radikal kararı karı vermek de zor.
Ortada otuz yıla aşkın bir geçmiş, bir emek, bir tecrübe var.
Biliyorum bu ruh hali ile devam etmek çok zor.
Yerinde saymaktır bir nevi benim durumum.
Hem Hasankeyf gibi bir değeri koruyamayıp yitirdikten sonra daha net anladım bunu.
Yaptığım ve yapacaklarımın,
Yazdıklarımın ve söyleyeceklerimin manasız olduğu inanıyorum gün geçtikçe de.
Hep kendi kendine söylenmek, söylenmek…
Kendin pişir, kendin ye misali.
Urfalılar bu işe, “sen, sene pişir sen, sene ye” diyorlar.
Belki Hasankeyf yaşasaydı bu kadar karamsar bir ruh haline bürünmezdim.
Ama hepimizin ortak aşkı Hasankeyf de yok.
Arabesk, oryantalist bana neci takılsaydım biliyorum bu halde olmazdım.
Onu da yapamıyorum.
Sadece vicdanımın sesine kulak vererek yazı işçiliğini yapıyorum.
Budur beni yazmaya zorlayan tek neden.
Çünkü biliyorum ben dursam da hayat akıp gidecek.
Bu içinde bulunduğum belirsizlik ne kadar sürer, ne kadar daha koşup yerimde sayabilirim ben de bilemiyorum doğrusu.
