Twitter hesabıma bir mesaj;
“Türkan Hanım,
Biz, atanamayan mimarlarız,
Sesimize ses olun”
Hay hay.
Çünkü haklılar.
Çünkü onlar, kurdukları hayallerin peşindeler.
Anne, babalarının,
Borç, harçla,
Kısıtlı imkânlarla,
Kendilerinden kısarak okuttuğu çocuklar onlar.
Üniversiteler, kontrolsüzce peş peşe açılıyor.
Her yıl binlerce mezun veriliyor.
Kontenjanlar ise günden güne düşürülüyor.
Yapılan alımlar da dışarıdan yapılıyor.
Bu durumda KPSS puanı,
Meslekteki başarı falan hikâye oluyor.
Binlerce mimar, açıkta kalıyor.
Hiç hayal etmedikleri alanlarda çalışanlar var şimdi.
Belki garson olarak çalışanlar,
Kasiyerlik yapanlar vardır, kim bilir?
Ya da işsiz kalıp, aile evinde kendini yük gibi görenler.
Çok acı.
Şimdi sosyal medya ortamında
Seslerini duyurmaya çalışıyorlar.
Kadroların açılmasını istiyorlar.
Alımların dışarıdan değil,
KPSS puanlarıyla yapılmasını istiyorlar.
Bana verdikleri bilgiye göre,
Kamuda istihdam edilen mimar sayısı
Merkezi atamayla
Son iki yılda
44 kişiye kadar gerilemiş.
Yılda sadece 44 mimar alıyor yani devlet.
Oysa her yıl mezun olan mimar sayısı
Neredeyse 5 Bin’leri buluyor.
İmkânı olup ofis açanlar vardır belki,
İş ve ihale kovalayanlar.
Peki ya diğerleri?
Korkunç bir manzara.
İstedikleri şey,
Kendi alanlarını ilgilendiren konularda
Mimarlara kadro açılması.
Bu sayede, kendi haklarıyla
Devlet kademesinde yer almak istiyorlar.
Elbette çalışmanın tek yolu
Devlet kademesinde çalışmak değil ama
Ofis açmak,
İhale kovalamak,
Günümüz şartlarında,
Zor iş be kardeşim.
