Ölümüne sevenler ölümü içtiler yudum yudum ama vazgeçmediler aşklarından...-
Derler ki Aslı var mı? Bu öykünün aslı olmasaydı Kerem yanar mıydı? Soruya soruyla cevap vermek bilgeliktir.
Aşka aşık, canana aşık sevenler ölümü içtiler yudum yudum vazgeçmediler sevilenden iz bıraktılar, şanları, adları, öyküleri günümüze değin gelir o aşka aşık aşıkların bu sevdalar, bu acılar, bu dinmeyen sancılar salkım, salkım sarkar durur hüzünle yarınlara nice geleceklere.
Şiir olur, şarkı olur yanık, yanık türkü olur bu berrak mı berrak saf sevgiler başımı alıp gidesim gelir zamansızlığa akrep ile yelkovanın bilinmediği, çalışmadığı gizemlere o ümekansızlığa vakitlerin sıfır olduğu hayat ile ölümün kesiştiği yere.
Gül açar Gül solar solan güllerle birlikte benzim sararıp solar yüreğime tarifsiz acılar dolar çünkü ben bir aşığım devası olmayan, olmasını da istemediğim hallerdeyim.
Aynalara kırgınım hem. Kırgınım hem de küskünüm ayna da görünmeyeli hayli uzun yıllar oldu.
Kırmak isterdim yeryüzündeki tüm aynaları bana beni göstermeyen benden başka birini yansıtan düşman aynaları.
Sevgiler sel olup akarken kapıları kilitli kalpler nasıl anlar ki sevgiden bir damla olsun içinde aşk barındırmayan kalpler kristallerin sertliğinden ne farkları var ki?
Şizofreni duygular sarmışken her tarafımı yüreğimi, duygularımı, ruhumu kendimi bile tanıyamıyorken ne söyleyebilirim ki?
Sonu olmayan başlangıç sız yollarda yürüyorken divane, divane soruyorlar bana nasılım diye nasıl olabilirim ki bilinen haller sorulur mu? Üstelik aşkı uğruna divane olmuş bir aşığa.
Yan gönlüm yan alev ol, kor ol yan onun aşkıyla tutuş harlı ateşlerden de harlı yan. Aşık yanmadan, yakmadan aşk ateşi tutuşmaz.
Kişi sevdiğiyle beraberdir derler vazgeçtim sevdiğimi görmekten hayaline bile hayatımı adarım adadım da ölümün Arefesinde hayatın sonunda alevlerin, yangınların tam kalbindeyim. Acılar His edemeyecek kadar onsuz yaşayamayacak kadar.
Nerede? Olduğumu soruyorlar bu zor ve cevabı olmayan asla nerede, kiminle olduğumu bilemeyecek kadar bilinmezlerde tutuştuğumu hasret ve özlem çilesi çektiğimi ifade etsem anlayan olur mu?
Bir şiirimle bitiriyorum. Şiir ruhumun esintileridir. Kanımdaki Alyuvarlardır, renktir, renksizliktir. Hayattır, ölümdür tezatlar çakışmasıdır. Hal’dir. Hallerdir ben şiirlerimin mısralarında gizliyim orası minik ve tek kişilik dünyamdır kabrimdir hayat ötesi çileli yuvamdır.
MEHMET-ÇE
Sana Deli dediler,
Sana Aşık dediler,
Sana Divane dediler,
Sana Mehmet-çe
Mehmet’in gülü
Diyemediler.
Bu diyenler, demeleriyle
Bizi damla, damla bitirdiler.
Desinler,
Bitirsinler,
Eritsinler
Aşk’ın hükmü aşığın aşkı için.
Aşık-ça, Mehmet-çe
Aşk yolunda
Zaten bitmek yok olmak
Benim bitiğimce değil mi?
Senin yandığınca...
(12/12/2015- İstanbul -M.EKMEN)
Hak etmediğim ve layık olmadığım seviyede iltifat eden bazı okurlarımın duygu ve ricalarına kayıtsız kalmamak için arada, sırada başarabildiğimce karaladığım bu tür yazılarımı okuyup değer verdikleri için özellikle şiirlerimi çok beğendiklerini ifade edip şiir kitabımın olup olmadığını soranlara cevaben kitabım yok ve olmayacak da. Çünkü yazmaya çalıştığım şiirler gayet samimi ve amatörce karalamaktan öteye geçmiyor.
Samimiyet ve ilgilerine en kalbi teşekkür ve şükranlarımı sunuyorum his ettiğim ve hayallerim olduğu sürece yazacağım. (Allah (cc) Kısmet Ederse.)
Sevgi ve aşk denizi hepinizin olsun siz saygın Batman “Sonsöz” okurlarımız.
