Merhabalar değerli okurlarım, nereden başlasam bilemiyorum onu yani cennet kokulu dedemi hangi cümleler ile anlatsam hangi satırlara sığdırmaya çalışsam gerçekten sığmaz.
Dedem efsane biriydi efsaneler asla ölmez sadece boyut değiştirir. Hep anıları ile hatırlanacak sevgisi ile sarılacak adaleti ile kuşanılacak biriydi. Beni çok severdi Allah mekanını cennet eylesin Peygamber Efendimiz’e komşu olsun inşallah. Uzun yıllardır gözleri görmezdi ancak ben evlerine gidince her zaman beni sorardı.“Fatih nerede, yemek yedi mi, oğlum sana getirdiler mi? Fatih'ime de getirin.” derdi bende, “aç değilim dedem” deyip geçiştirmeye çalışırdım fakat kabul etmezdi. Gönlü zengindi çünkü torunlarını çok severdi bir torununu bile kırdığı görülmemişti. Dedim ya adaleti ile kuşanılacak biriydi çevrede bir aile sorun mu yaşadı ona gelirdi eşler arasında sıkıntı mı çıktı Osman Amca’ya gidelim o mutlaka orta yolu bulur derlerdi. Gözlerinin görmemesine rağmen Kur'an hafızı idi her namazından sonra Kur'an okurdu ezberinden sonrasında tüm Müslümanlara dua ederdi çok hastalık atlattı beyin kanaması geçirdi, bacakları kırıldı, yenmediği hastalık neredeyse kalmamıştı. Güçlü bir adamdı hem karakteri ile hem vücudu ile. Hiç unutmam çocukken bizleri Batman Merkez Yıldız Camisi’ne götürdü bir ara bana demişti ki: “Mahalledeki çocukları toplayın hep beraber camiye gidelim.“Biz de, “tamam” deyip gittik. Sonrasında:“İmamı çağırır mısınız yavrularım?” dedi. Biz de.“acaba ne yapacak?” diye düşünerek çağırdık imamla konuştu ve sonrasında meğerse hepimizi Kur'an kursuna yazdırmış. Allah ondan razı olsun hep birlikte kuzenlerim ve mahalledeki çocuklar ile kursa gitmiştik hiç unutmam kendisi de gönüllü müezzinlik yapardı Yıldız Camisi’nde. Batman'da yaşayanlar bilir Yıldız Camisi merkezi bir camidir ve sesi dışarıdadır. Gönüllü Müezzinlik yapar, tesbihatı bilir, camide ezanı okurdu, mikrofonu eline alıp “Allahu Ekber Allahu Ekber” deyip insanları namaza çağırınca “herkes sesi ne güzel bu Osman Amca olmalı” derdi. Hiç unutmam onunla çocukken gurur duyardık.Mahallede futbol oynarken ara verir onu her vakitte camiye götürüp beraber namaz kılar onu tekrar getirirdik. Çok zeki biriydi insanlar şaşırırdı zeka seviyesine çünkü bir hamlede son taşı düşünürdü sanki hayatın her alanında telefonu vardı her bir tuşa bir numara atamıştık ona öğretince hemen öğrenmiş hangi tuşta kim var ezberlemişti. Hayretler içinde kalırdık nasıl olur da karıştırmaz nerede kim var bilir, arar durumunu sorardı.Hatta şaşırırdık arayınca “oğlum işini ne yaptın? Devam ediyor musun?” diye sorardı unutmazdı torunlarını, çocuklarını hep sahiplenici kapsayıcı biri oldu. Bilgisini, deneyimini, tecrübesini saklamaz aktarırdı. Radyosu onun için çok önemliydi çünkü her saat haberleri müzikleri programları dinler bilgilenirdi, edindiği bilgileri çevresine aktarırdı, bugün şu olmuş bu olmuş diye unutmazdı. Hatta inanamazdım gözleri görmemesine rağmen radyosu bozulunca “oğlum şuradan temassizlık yapıyor,” derdi. “Yahu senin gözlerin görmüyor radyodaki arızayı nasıl biliyorsun? diye düşünüp şaşırırdım. Mekanı cennet olsun abdest alması, dünya ile ilgili fikirleri hayat ile ilgili deneyimleri bizim için çok yol gösterici oldu daima. Hep bir sözü vardı atasözü gibi aklımda “eşek gibi çalışın adam gibi yiyin,” derdi. Gerçekten bu sözler küpe gibi daima aklımda kalmıştı. Gerçekten yokluğu çok belli oluyor bir daha beni kim arayacak soracak.“Fatih’im” diyecek.“Sana da çay geldi mi oğlum, yemek yedin mi oğlum?” diye soracak. Biz mutlu olalım diye şakaları kim yapacak torunlarının üzerlerine dua okuyacak. Ruhlar asla ölmez beni duyuyorsun biliyorum ve karşında oturup şimdi sana şu cümleleri söylemek isterdim biliyor musun dede:“Bir çocuğun karanlıkta ışık aradığı gibi kalbimin en derin köşelerinde seni arıyorum. Bir çınar ağacı gibiydin gölgende serinler, sohbetinde hayatı kavrar, kokunda huzur bulurduk. Cennet kokuluydun sen. Barışı, adaleti, kadın haklarını, özgürlüğü, demokrasiyi savunur, hayatını bu ilkelerle yaşardın. Unutulmayacaksın asla! Hani hep derdin ya ben hayatta iken bana değer verin vefat edince mezarımda ağlamanızın bir değeri yok gerçekten de öyle oldu her zaman sana değer verdik, yanında olduk, eğitimlerini aldık, nesillere aktaracağız. Asla ölmedi çünkü bazı insanlar yaşarken ölür bazı insanlar vefatında bile yaşarlar. İlkeleri, eserleri ve fikirleri ile dedemin fikirleri çocukları, torunları ile nesillere aktarılacak. Keşke herkes senin gibi olsaydı dedem. Sevgili okurlarım bu örnek hayatı sizde örnek alın, kendi çevrenize bu değeri ilkeleri aktarın; sevgiyi, saygıyı, kucaklayıcı fikirleri ailenizle paylaşın. Çocuklarınıza anlatın. Hayatta daima Osman Dedemin fikirleri, ilkeleri sarmaşıklar gibi dağılacak ve o hiç ölmeyecek. Büyüklerinize her zaman değer verin dedemin dediği gibi, hayatta iken kıymetlerini bilin çünkü onlar tarihimiz, kültürümüz ve en önemlisi atalarımızdır. Dedem, atam nur içinde uyu. Dilerim ki cennetin en güzel yerindesindir. Sıkıntıların bitti hep sahabeleri anlatırdın bize. Onlara kavuştun mekanın cennet olsun. Peygamber Efendimiz’e komşu olursun inşallah.
Kalın sağlıcakla sevgili okurlarım.
