Merhaba değerli okurlarım, bir süre sonra tekrar beraberiz. Bilenler biliyordur. Ağır bir korona süreci içindeydim. İnşallah yavaş yavaş atlatıyorum. Hâlâ halsizlik iştahsızlık ara ara ateş devam etse de kötü günleri inşallah aştım.
Peki, nasıl başladı, nasıl hissettim, ilk neler yaptım? Gelin şimdi onları anlatalım. İlk hissettiğimde burnumdan çıkan nefesin sıcaklığı elimi yakacak düzeydeydi resmen. Hatta uyuyunca fark etmiştim. Elim burnumun önüne gelince düdüklü tencereden çıkan hava gibiydi, elim yanmıştı resmen ve kendi kendime: “Nasıl olur?” demiştim. Sonraki gün test yapmaya gidince yavaş yavaş ağırlaştığımı, daha da kötüye hızla gittiğimi fark etmiştim. Değerli bir abimden beni hastaneye götürmesini talep etmiştim. Hastaneye gittikten sonra testleri verdik ikimiz de. Sonra dışarı çıkarken birden başımın döndüğünü, iyi olmadığımı hissettim. Tekrar içeri girip doktora göründüm. Doktor da, serum takmalısın dedikten sonra serumu yazdı. Hâlâ ben ayakta durmaya çalışıyorum.
Kendi kendime: “Haydi Fatih, başarabilirsin!” diye gayret ediyordum. Sonrasında enjekte edildi serum ve uzandım. Maalesef kalbim hızla atmaya başladı terlemeye ağırlamaya başladım. “Ben kötüyüm” dedim birden sağlık görevlilerine: Doktoru çağırır mısınız? “ diye ilettim ancak, “doktor diğer tarafta oraya gitmelisin” dediler. Nasıl olur bu halde diğer tarafa da gidemezdim diye içten içe söylendim. İlk defa belki de öleceğimi hissettim. Çünkü gerçekten çok kötü ve halsiz hissediyordum gözlerim kararıyor başım dönüyor kalbim aşırı hızlı atmaya devam ediyordu.
Daha sonrasında şükürler olsun ki kalbim normal hızına yavaşça inerken bir rahatlama oldu ve uyumuşum terleyerek. Sonrasında 1 saat falan geçmişti sanırım ancak kendime gelebildim. Sonra uyanıp yavaşça çıktım. Ancak halsizlik, ateş baş dönmesi devam ediyordu eve geçtim zor da olsa. Sabaha kadar ne kadar çok ateşler içinde kaldığımı sizlere anlatamam. Sonraki gün ise zaten pozitif olduğum belli oldu ve eve Sağlık Bakanlığı personeli geldi. Geldi gelmesine beni çağırdılar ancak yeniden fenalaştım. Aşağıya inerken merdivenlerde kaldım, yere oturdum, bayılıyorum, yaklaşamıyorlar. Garibim ne zor bir şey! Sağlıkçısın hasta önünde gidiyor sadece izliyorsun. Yaklaşamıyorsun. Allah sabır versin gerçekten çok zor durum. Sonrasında zor da olsa kalktım eve gittim, dinlendim ancak neredeyse 5 gün o halde.
Ne su ne yemek hiçbir şeyi vücut kabul etmiyor, yediğim gibi içtiğim gibi atıyorum hem de kötü bir şekilde. Çarşamba olunca artık ambulans çağırdım çünkü su bile içince kusuyordum. Su kaybından diğer tarafa gitmek üzereydim. Hastaneye giderken ne kadar zor bir süreçti. Her tarafı izole bir araçta Batman’ı izliyorsun o halsizlik ile. Ne kadar farklı duygu her zaman gezdiğin şehir seni dışlamış durumdaydı artık. Herkes senden kaçıyordu sanki. Sonrasında babam sağ olsun hastanede işlemlerime yardım etti ve bir iki serum yazarlar biter eve gideriz diye düşünürken.
Çektiğimiz filmler sonrasında doktorun 1 hafta yatması gerek sözü kulağımda çınladı. Aslında sevinmiştim çünkü evde tedavi olamayacaktım. Çünkü gerçekten ağır geçiriyordum. Hastaneye yatınca sağ olsun annem de yanımda oldu kendi de hasta olmasına rağmen destek verdi. 2 gün kalabildi sağlığı el verdiği sürece sonrasında refakatçim bile olmadan kendim devam ettim. Çok zor süreçti. Günde onlarca tedavi, iğneler, kan sulandırıcı iğneler, bitmeyen ağrı kesici, ateş düşürücü serumlar.
Kiloluk serumlar ne zordu anlatamam. Gerçekten hele o yemek kokuları sanki 5 ay öncesinden kalmış gibiydi oksijen ile aldığım nefeslerde bile o pis kokular vardı, tat vardı. 5 gün sonra yeni yeni yemek yiyebildim. Yavaş yavaş çok şükür sağ olsun hemşireler çok destek oldu sabaha kadar ateşim düşüyordu. O zor koşullarda bir de soğuk duş almak zorunda kaldım. Bayağı zor süreçti. Basit değil geçtiğimiz pazartesi taburcu oldum hastaneden fakat 14 gün daha evden tedavi göreceğim. Hâlâ halsizlik, iştahsızlık devam ediyor. İnşallah yavaş yavaş atlatacağım. Halam sağ olsun unutmadan bana çok destek oldu. Kendi eliyle limonlu su yapıp gönderiyordu. Hakkını ödeyemem. Arkadaşlarım, ailem, babam ve annem…
Herkese çok teşekkür ederim yanımda olan her kim varsa. Kariyer ve Kişisel Gelişim grubum da gerçekten her zaman yanımda oldu sabahlara kadar sordular dua ettiler. Allah hepsinden razı olsun. Haklarını ödeyemem. Ayrıca hastalığı lütfen önemseyin. Hastalık gerçekten çok ağır, kime ne zarar vereceğini bilemezsiniz. Maske takmaya lütfen özen gösterin, temizliğe önem verin. Kendinize ve sevdiklerinize zarar vermeyin.
Bana ulaşabileceğiniz, soru, sorun ve yorumlarınızı iletebileceğiniz resmi Instagram adresim (fatiherdoganresmi)’dir. Haftaya tekrar görüşmek dileğiyle. Sağlıcakla kalın…
